گنریش آلتشولر در 1926 همان وقتی به دنیا آمد که کانتراکتیویست ها رفته رفته به اوج خود نزدیک می شدند. دهه 20 قرن بیستم زمانی که گنریش فقید در حال رشد بود و تماشای دنیای اطراف خویش، احتمالاً آثاری را در کناری خود می دید که برآمده از کانستراکتیویسم بود.
واژه کانستراکتیویسم به معنی سازندگی، اشاره به دو منظر فکری این سبک دارد. اول تاکید بر این که هنر، ناشی از الهام درونی و ضمیر ناخودآگاه نیست که فی البداهه خلق شود پس باید آن را آگاهانه و از سر قصد ساخت، و دوم نقد تقلید از طبیعت زیرا در آن سازندگی وجود ندارد و به علاوه دوربین عکاسی به بهترین وجه این کار را انجام می دهد.
کانستراکتیویسم به تکنولوژی، عمل گرایی و پیشرفت می اندیشید. آنها خواستار دگرگونی شیوه های سنتی ساخت و ساز و صنعتی شدن آن بودند تا جایی که اولین شعارهایشان در اوایل دهه 1920 اینچنین بود: "مرگ بر هنر، زنده باد تکنولوژی، زنده باد تکنسین های کانستراکتیویست!"
حال، فردی را ببینید که کار هروزش درگیری با اختراع مردم بوده، با ساخت و با ساختگرایی. مطالعه اختراع کسانی که در فضای جامعه ترغیب می شدند به صنعتی شدن. بار دیگر این جمله را بخوانید: هنر، ناشی از الهام درونی و ضمیر ناخودآگاه نیست که فی البداهه خلق شود پس باید آن را آگاهانه و از سر قصد ساخت ... جای کلمه هنر خلاقیت را بگذارید ... این TRIZ نیست؟
روح عمل گرایی و سازندگی از آن چیزهایی است که در TRIZ به وضوح دیده می شود.
در اینجا بیشتر از آنکه قصد داشته باشم کانستراکتیویسم را معرفی کنم می خواستم بگویم شاید این جماعت ساختگرا یا ساختارگرا اثری فراموش ناشدنی بر ذهن مبدع TRIZ گذاشتند.
برج تاتلین یکی از معروف ترین آثار کانستراکتیویست ها، بنای یادبودی برای سومین کنگره بین المللی کمونیست در مسکو که در سال 1921 به وسیله "ولادمیرتاتلین" طراحی شد و هیچ وقت ساخته نشد. این بنای یاد بود در حدود 390 متر ارتفاع داشت یعنی 9 متر بلند تر از برج ایفل، این برج در طی حرکت مارپیچی که نمادی از تکرار تاریخ بود پیش می رفت و ساختمان شیشه ای پارلمان را در قلب خود جای می داد.