در سال 1950 سرگرد جک استیل، افسر هنگ هوانوردی ارتش در حین فعالیت بروی یک پروژه ی هوانوردی در پایگاه هوایی رایت پترسون ایالات متحده لغتی را بکار برد که امروزه شاید به یکی از مهمترین حوزه های دانش میان رشته ای تبدیل شده است. بیونیک یا طراحی با الهام از منبع بزرگ و بی بدیل طبیعت در اصل از ترکیب دو واژه ی Bio+nic به وجود آمده است که Bio آن به معنای زیست و حیات در مأخذ زبان یونانی است و ic آن نیز پسوندی است شبیه ساز به معنی مثل و مانند.
این شاخه مهم از طراحی در بطن خود به دو بخش مجزا تقسیم می شود. اول Bio form یا الهام از فرم های طبیعی و دوم Bio mimicry یا الهام از مکانیزم های طبیعی.
در Bio form طراحان به دنبال استخراج روابط و احساسات فرمی در طبیعت هستند. این روابط شامل نسبت ها، اندازه ها، رنگ ها، شکل ها و ... است.
حتماً تا به حال شده که با حیوان یا جانداری برخورد کرده باشید که به نظر شما خیلی جذاب، پر ابهت، با وقار، شاد و سرزنده، غمگین و ناراحت و یا حتی کودن و خنگ رسیده باشد! اینکه چرا فرم او باعث ایجاد این حس در شما شده است همان کلید کار طراح است که شالوده اصلی کار او را تشکیل می دهد که البته به دست آوردن روابط گفته شده در فرم های طبیعی کار راحتی نیست.
یکی از نقاط بحرانی طراحی Bio form جایی است که طراح برای ایجاد آن حس خاص به ورطه ی عین سازی کشیده شود. گویا به جای اینکه خودرویی با الهام از اردک طراحی کند دارد یک اردک چرخ دار می کشد. یا به جای آنکه ابهت صورت مار افعی را در هلی کوپتر طراحی کند دارد یه مار افعی با پروانه هایی روی سرش می کشد.
خلاصه این که طراحان Bio form در تلاش برای ساخت شیشه سس خرسی نیستند! با مروری ساده در محصولات اطراف خود حتماً متوجه تفاوت محصولات بیونیکی با شیشه سس های خرسی و محصولاتی شبیه به آن خواهید شد.
در آینده نزدیک به Bio mimicry خواهیم پرداخت ان شا لله.