شاخص نوآوری جهانی که با نام اختصاری GII نمایش داده می شود، یک سند سالیانه است که توسط مدرسه جهانی اقتصاد منتشر می شود و کشورها و اقتصادهای دنیا را بر حسب آماده سازی محیط مناسب برای ایجاد خلاقیت و خروجی های نوآورانه رتبه بندی می کند.
1-موسسات، 2- پژوهش و سرمایه های انسانی، 3-زیرساخت نوآوری، 4-پیچیدگی بازار و 5-پیچیدگی کسب و کار، پنج بخش ستون ورودی نوآوری را تشکیل داده که شاخصی برای بررسی وجود زیر ساخت های لازم برای انجام فعالیت های نوآورانه است.
از سوی دیگر 6-دانش و فناوری و 7-خروجی خلاقانه به عنوان دو بخش از نمود فعالیت های نوآورانه هر اقتصاد در نظر گرفته شده است.

سایر جزییات در نمودار زیر که به عنوان چارچوب بررسی سال 2014 معرفی شده، قابل مشاهده است.

در بررسی سال 2014 بر اساس این مدل، 143 اقتصاد جهان که 92.9 جمعیت جهان را شامل می شود و نیز 98.3 درصد تولید ناخالص جهانی را دارا می باشد مورد بررسی قرار گرفته اند.
نمودار زیر که حاصل همین بررسی است ارتباط نوآوری و تولید ناخالص ملی در کشور ها را به نمایش می گذارد، همانظور که در نمودار قابل مشاهده است بسیاری از کشورها به این خط تعادل نزدیک هستند.

در یادداشت بعد به بررسی وضعیت شاخص نوآوری در ایران در مقایسه با سایر کشور ها بر اساس این گزارش خواهم پرداخت.