رشد و توسعه در مسیر کسب و کار سبز: افسانه یا واقعیت

Unfortunately, green growth is a myth, or at least an inadequate response to the challenges that lie ahead, because it ignores social, political and personal dimensions of sustainability

by Meysam Maleki

میثم ملکی

---

دنیای امروزمان را در نظر بگیریم: کسب و کارها به سرعت تغییر می کنند؛ منابع سنتی در حال کاهش هستند؛ بازار رقابتی و بی رحم است، سطح تقاضا نوسانات بسیار دارد و معمولا پیش بینی دقیق آن دشوار است؛ عوامل تاثیرگذار بر سلیقه مصرف کنندگان متنوع تر شده اند، دغدغه های مصرف کننده از سطح فردی به سطوح اجتماعی و زیست محیطی گسترده شده است و غیره و غیره و غیره. در چنین دنیایی کسب و کارها می بایست به ارائه محصولات بهتر / بیشتر با استفاده از منابع کمتر بپردازند یا حتی به جای مصرف منابع، آنها را تولید کنند. مثلا هوایی که از اگزوز خودرو خارج می شود تمیزتر از هوای جلوی آن باشد، یا لپ تاپ به جای مصرف انرژی الکتریکی، باتری خود و دیگر وسایل را شارژ کند. این بحث ها در آنچه به مقوله سبز می شناسیم طبقه بندی می شوند. در نظر داشته باشید که در کشور ما بسیار پیش می آید که سبز و پایدار به یک معنا بکار می روند در حالی که هر پایداری باید سبز باشد اما هر سبزی لزوما پایدار نیست. مثلا منظور از کسب و کار سبز، کسب و کاری است که به محیط زیست را در برنامه های خود اهمیت می دهد اما کسب و کار پایدار، کسب و کاری است که خیرش به جامعه و محیط زیست می رسد و همزمان از لحاظ اقتصادی هم سودآوراست. در واقع این سه، یعنی جامعه، محیط زیست و منفعت اقتصادی سه ستون اصلی کسب و کار پایدار هستند.

 

مجله Making It که هر سه ماه یکبار توسط اداره توسعه صنعتی سازمان ملل متحد منتشر می شود در شماره 16 خود (اینجا بخوانید) با نگاه واقع بینانه ای به مقوله کسب و کار سبز پرداخته است. در این شماره می خوانیم: « متاسفانه اینکه سازمان ها با در نظر گرفتن همه ی عوامل سبز در مسیر توسعه حرکت کنند، افسانه است و در واقع یک یا تعدادی از عوامل ارضا می شوند به قیمت از میان رفتن تعدادی دیگر. مثلا کسب و کارهایی که مسیر رشد خود را از طریق سبز برنامه ریزی کرده اند اصول زیست محیطی را در نظر می گیرند اما از نیازهای اجتماعی، سیاسی و روانشناختی  پرسنل غافل می شوند. » پیشنهاد می کنم اگر به این مقوله علاقه مند هستید، گشتی در صفحات شماره 16 مجله Making It بزنید.

به ایران خوش آمدید

محمود کریمی

---

توریست، پیشران کلیدی توسعه بخش مهمی از خدمات کشورها است. این یادداشت نگاهی دارد به تاثیر حضور توریست در کشور ما ایران.

کل فعالیت‌های اقتصادی هر جامعه به دو دسته تقسیم می‌شود: تولید و مصرف. عاملین و کارگزاران اقتصادی نیز به دسته بنگاه‌ها، خانوارها، بخش مالی، دولت و بخش خارجی دسته‌بندی شده‌اند. در محاسبه تولید ناخالص داخلی و اجزای تشکیل‌دهنده آن گروه‌های چهارگانه کشاورزی، نفت، خدمات و صنایع و معادن، آورندگان اصلی درآمد ملی فرض می‌شوند. گروه خدمات زیربخش‌های بازرگانی، رستوران و هتلداری، حمل و نقل، انبارداری و ارتباطات، خدمات مؤسسه‌های پولی و مالی، خدمات مستغلات، حرفه‌ای و تخصصی، خدمات عمومی و خدمات اجتماعی، شخصی و خانگی را در برمی‌گیرد.

این بخش، یعنی خدمات در کشور ما رو به رشد است. کسب‌ و کارهای نوپای زیادی متولد شده یا در حال شکل‌گیری هستند. سرمایه‌بری کمتر بخش خدمات نسبت به صنعت و معدن و نفت، ملموس بودن آن و بکر بودن بسیاری از حوزه‌ها، در بازار کشور ما اشتهابرانگیز است.

اگر بخواهیم خدمات در کشورمان رونق یابد، باید توریسم را در اولویت‌های دستور کارمان بگذاریم. توریست، خواهان و پیش‌ران ایجاد و ارایه خدمت در هر کشوری است. کسب و کارها و دانش عمومی و شناخت فرهنگ و زبان‌زد شدن کشور به خوشنامی، از مسیر توریست است؛ توریست علمی، توریست ورزشی، توریست فرهنگی، توریست مذهبی، توریست پزشکی. همه مشتریان سیستم خدماتی کشور ما هستند. سیستمی که اعضای آن ارایه‌دهندگان این خدمات، در تمام زنجیره انتظارات توریست پرتوقع و دنیا دیده است. با خود پول می‌آورد که بهترین را تجربه کند.

توریست، از تحریک تا تصمیم آمدن به ایران و تا بازگشت به خانه‌اش، خدمت می‌خواهد. معرفی ایران، اطلاع‌رسانی و تبلیغات داشته‌های ما، فرایند مجوز ورود و ویزا، تهیه بلیت و تعیین مسیر سفر، رزرو محل اقامت، برنامه گشت و گذار داخلی، ارزآوری و پرداخت‌های مالی، رفت و آمدهای داخلی، خورد و خوراک، خرید هدیه،‌ گشت و گذار و همه خدمات دیگر را راحت، بی‌دردسر و در کسری از ثانیه انتظار دارد. علاوه بر برقراری زیرساخت‌ها، وجود خدمات مختلف و قابل مقایسه برای او مهم است. استانداردها را بالا می‌برد. دانش و کیفیت ما را افزایش می‌دهد. خاطره‌های خود را می‌برد و برای‌مان بازاریابی می‌کند.

همین حالا، تفاوت شوق توریست برای سفر به اصفهان، یزد، شیراز، کاشان، کرمان، تهران و دیگر شهرها را با هم مقایسه کنیم. از بازار و کالا و خدمات گرفته تا دانش و سواد و برخورد مردم. تاثیر توریست داخلی بر استان‌های مازندران و گیلان را هم ببینیم. اثر توریست بر بازار ترکیه را هم مدنظر داشته باشیم.

هفت سال پیش، یکی از زیرمجموعه‌های وزارت بازرگانی وقت، تصمیم داشت برای معرفی فرش ایرانی در بازارهای خارجی، به شبکه یورو نیوز چند آگهی بازرگانی سفارش دهد. نمایندگان این شبکه اصرار داشتند که اول باید آگهی‌ها تایید شود و کیفیت استاندارد پخش در شبکه‌شان را داشته باشد و حاضر نبودند هر ویدئویی که می‌گیرند را با هر قاب‌بندی و محتوای تصویری پخش کنند. با وجود این که کارفرما آن سازمان ایرانی بود و آن‌ها باید مشتاق جذب درآمد و گرفتن سفارش آگهی رفتار می‌کردند.

این یادداشت روز  شنبه 4 مرداد 1393 در خبرآنلاین منتشر شده است.