عرض می‌کنم: نمره! شما که این دو روز همراه ما بوده‌اید، راهنمایی کنید که چطور می‌توانم نمره‌ای اعلام کنم؟ کدام ارزیابی منصفانه می‌تواند ما را به نمره برساند؟ آن هم برای موضوعی که هنوز تا دم کشیدن و لعاب دادنش باید صبوری کرد. تازه دیگ را گذاشته‌ایم روی چراغ و این دوستان مشتاق به‌کار بستن یادگرفته‌هایشان هستند. بعد هم که ورود و خروج و نظم و حضور شش دانگ هم که همه نداشته‌اند با شیوه‌ای که اطلاع‌رسانی درون‌سازمانی شد.
می‌فرمایند که راست می‌گوییدها! پس بگذارید بپرسم و با مدیرمان هماهنگ کنم.
به تهران برمی‌گردم. چند روز بعد تماسی گرفته می‌شود. فرمایش می‌کنند که هماهنگ شد. مدیرمان بر اساس شناخت از افراد، نمره‌ای برایشان ثبت کردند. اگر می‌شود شما فکس را دریافت کنید و امضا شده به ما برگردانید.
در پاسخ اما و اگر من می‌فرمایند که اگر این نمره‌ها نباشد انگار دوره برگزار نشده و چیزی در سابقه فراگیران ثبت نمی‌شود و چند دلیل دیگر.
یاد ویدئوی کوتاهی می‌افتم که در همین کارگاه دیدیدم و کاستی‌های دستوری بودن نظام آموزشی تولید انبوه را روایت و پیامدهای آن را نقد می‌کرد و همه هم گفتند صحیح است. آزمون، یکی از ایرادهای جدی همان ویدئو بود.
یاد اعتراف‌های زیر شکنجه می‌افتم. حالا نمی‌دانم چه کسی باید چه چیزی را چرا امضا کند!
عنوان آن ویدئوی در دسترس برای تماشا چنین است: RSA Animate - Changing Education Paradigms نسخه فارسی شده‌اش را هم در بخش دیدنی‌های پایگاه «اکسیر نوآوری» خواهیم گذاشت.
1- نمره لازم است.
2- از طریق آزمون می توان معیاری تعیین کرد. (معیاری کمکی برای رسیدن به نمره)
سوال می کنم:
آیا پرسش های این آزمون برای همه باید یکسان باشد؟